Kasteel Berum is een van de belangrijkste vindplaatsen in de Oost-Friese geschiedenis.

Geschiedenis: wanneer precies met de bouw van het kasteel begonnen is, is onduidelijk. Het eerste documentaire bewijs dateert het kasteel van de hoofdman uit het jaar 1310. Dit jaar wordt een lid van de familie Syrtza of Sytzen, die hun voorouderlijke zetel heeft op de voorloper van het huidige kasteel, genoemd als opperhoofd voor het Norderland. Hoe lang dit gezin hier toen al woonde, is niet bekend.

> In de 15e eeuw erfden de Cirksena het kasteel. In 1443 liet graaf Ulrich I het bestaande kasteel uitbreiden tot een paleis met een drie-vleugelig hoofd- en voorburcht en vierde hij hier op 1 juni 1455 zijn huwelijk met Theda, de kleindochter van zijn grote rivaal Focko Ukena. Sindsdien speelt ze een belangrijke rol in de Oost-Friese geschiedenis. 1475–1481 Alf, de zoon van graaf Gerd von Oldenburg, werd op kasteel Berum gearresteerd na een inval in Oost-Friesland.

In 1591 voltooide Edzard II de uitbreiding van Berum Castle tot een prachtige waterburcht in renaissancestijl met de oprichting van de torenspits. Na zijn dood voegde zijn weduwe Katharina, de dochter van de Zweedse koning Gustav Wasa, enkele uitbreidingen toe aan het kasteel, waaronder een kapel. Vanaf dat moment werd het kasteel beschouwd als de weduwe van de familie. Op 28 januari 1600 sloot graaf Enno III zijn deuren. en het huis van Rietberg bij het kasteel de “Berumer vergelijking”, waardoor het Harlingerland uiteindelijk naar Oost-Friesland kwam. Op 16 april 1628 deed zich een tragisch incident voor op het kasteel: graaf Rudolf Christian, die pas 26 jaar oud was, werd in het linkeroog gestoken tijdens een geschil met een luitenant van de keizerlijke generaal Gallas, die in de vertrekken van Berum werd opgevangen naar.

Onder Christine Charlotte, die hier van 1690 tot 1699 als graaf-weduwe woonde, werden in de tweede helft van de 17e eeuw vernieuwde renovaties doorgevoerd, waardoor Kasteel Berum uitgroeide tot een van de mooiste prinselijke kastelen. Het werd beschermd door de machtige buitenste vestingmuur en een dubbele gracht. Op 25 april 1734 vond in het paleis het huwelijk van prins Carl Edzard met prinses Sophie Wilhelmine van Brandenburg-Bayreuth plaats. Na de dood van Carl Edzard kwam het kasteel in 1744 in het bezit van de Pruisische koning Friedrich II.

Dit werd niet meer gebruikt voor het verblijf van de weduwe. Het viervleugelige kasteel met zijn zware, rechthoekige toren op de noordwestelijke hoek raakte in verval. Het grootste deel ervan werd in 1764 afgebroken en de waardevolle inventaris werd geveild. De voorburcht, een langgerekt bakstenen gebouw tegen de verdedigingsmuur met een voormalige poorttoren en de barokke poortdoorgang zijn bewaard gebleven. Dit portaal wordt geflankeerd door twee kolommen, in de driehoekige gevel is het Württembergse wapen van prinses Christine Charlotte te zien. Muur en buitengracht zijn er nog steeds en in het zuiden zijn er overblijfselen van de baroktuin uit 1712. Nadat het kasteel was afgebroken, diende de voorburcht als zetel van het kantoor van Berum.

Het kasteel bleef de administratieve zetel tot 1932. De familie Inn- en Knyphausen kochten toen het pand als bejaardentehuis van de prinses. Na haar overlijden stond het pand weer te koop. In 1970 verwierf de familie von Oppeln-Bronikowski, oorspronkelijk uit Lausitz, het kasteel en woont daar tot op de dag van vandaag. Een deel van het complex doet dienst als pension, waar bondspresident Horst Köhler in de zomer van 2006 zijn zomervakantie doorbracht.

Wikipedia – Berum Castle